Fait divers - the revenge

[het was sinds 18 februari geleden kennelijk dat ik nog een artikel geplaatst had op de blogsite; dit is het derde nieuwe artikel op rij, dus eerste die je kunt zien, aangezien alles in omgekeerd chronologische volgorde staat. Artikel dat hierop volgt, "Cultuur en fait divers" is tweede en dan nog een over "Sydney en terug naar Melbourne" - dus strict gezien is het interessant van eerst naar het derde artikel te springen en te beginnen lezen]
En dan nog een paar fait divers, allerlei of hoe je het ook wil noemen:
Hier een fotooke van Chinatown in Melbourne, is de eerste straat die ik kan inslaan als ik van Alcatel-Lucent University naar hotel wandel, altijd een inspiratie om eten te vinden.


En vlakbij trouwens spelen ze deze musical, gebasseerd op 'Monty Phyton and the Holy Grale' (ik moet er voor velen niet bijvertellen dat ik die graag zie zeker ;-) ). Maar toch, naar de musical ben ik niet geweest, zoals ook vele zullen weten is dat echt niet mijn ding en zelfs een musical gebasseerd op Monty Phyton kan me verleiden.


Ze zijn hier kennelijk echt wel verzot op musicals, je vind ze overal.

Een paar plekjes in het centrum: State Library bijv. interessante plek om gratis internet te krijgen, maar iedereen weet dat dus, het zit vol studenten en toeristen. Heel veel mensen gaan er in de zon op het gazon zitten op mooie weekenddagen.


Deze foto vond ik persoonlijk wel schattig, de twee paarden die in een innig conversatie lijken. Zoals elke zichzelf respecterende stad kun je hier ook in koetsen rondcrossen.


En er zijn ook vrij veel kerken en kathedralen in het centrum. Zowel protestant, anglicaans of katholiek. Katholicisme komt vooral door de vele ierse migranten die reeds van in het begin in de kolonies aanwezig waren. Hieronder bijv. de kathedraal van St Patrick.

De Queen Victoria Market, heb ik al eens vermeld maar nu met illustratie:


Trouwens tot de conclusie gekomen dat de plek waar ik mijn allereerste ochtend in Australie ontbeten heb (zie lyrische beschrijving lang geleden) aan de hoek van Queen Victoria Market is, of hoe klein de wereld wel niet is.

In indisch restaurant trouwens onlangs mijn eerste BA (bekende australier, al is hij engels van geboorte hoor) tegen het lijf gelopen: Terence Stamp (vooral gekende als supreme chancelor Valorum in "Star Wars I : The Phantom Menace" en als een van de hoofdrollen in van "The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert": hilarische film over drie drag queens die doorheen Australie reizen en waar ze, geloof het of niet, een musical van gemaakt hebben). Ik twijfelde eerst maar moet hem zijn. Heb hem herkend qua gezicht maar ook qua stem, we wilden eerst beiden aan zelfde tafel zitten waarop ik mij excuseerde (en alsnog de tafel nam) en toen ik in wikipedia las dat zijn vrouw kennelijk 35 is (de mens is zelf 70!), wist ik ook direkt dat de jonge vrouw bij hem niet zijn dochter maar zijn vrouw was ;-)
Enfin, Star Wars fans zullen toch jaloers zijn op deze encounter :-)

Cultuur en fait divers....

[opm: tweede nieuw artikel, na dit artikel nog een nieuw, over Sydney en terugkeren naar Melbourne]
...
Op de zondag heb ik dan wat rondgewandeld en eindelijk nog eens een paar foto's genomen hier en daar. Typisch van dingen die ik al een paar keer gepasseerd was en je typisch achteraf dan denk: he dat was typisch (zie vooral artikel "Fait Divers - the revenge").
Bijv. het parlementsgebouw van Victoria. Elke staat heeft zijn eigen deelregering, en zijn eigen parlementsgebouw, stamt nog uit de tijd dat al die staten aparte kolonies waren en dus eigenlijk onafhankelijk waren van elkaar (maar wel onder Groot-Brittannie vielen). Vaak iets rond te doen, trouwfoto's werden er genomen en op een avond, toen ik een pint aan het pakken was op terras van The Imperial (net aan de overkant) waren we getuige van een demonstratie. Waren Serviers die protesteerden tegen het feit dat Kosovo onafhankelijk werd en dat Australie als een van de eerste landen Kosovo erkende. Was eerst niet zeker wat er gebeurde, dus dook ik maar de massa in en ben met een wat vrouw beginnen praten om te zien wat er aan de hand was. Ze was zeer geemotioneerd (stond daar met tranen in haar ogen) en leek oprecht bezorgd over het lot van de serviers in Kosovo, nu die onder een 'moslim regime' zouden komen. Zelf had ze kennelijk nog in Bosnie gewoond en was daar weggevlucht na het uitbreken van de oorlog. Midden-Oosten mag dan een soep zijn, maar met de Balkan hebben we anders ook een deftig wespenest in Europa.


Nu, een ding dat heel typisch is hier in Melbourne is de enorme hoeveelheid aan koffie-shops. Nee, geen coffee-shops zoals in Nederland, maar weldegelijk plaatsen waar mensen, zeker 's morgens maar bijna op elk moment van de dag, een kop koffie komen drinken al dan niet met een lekkernij erbij. Australiers zijn absoluut zot van koffie en hier in Melbourne nog meer dan elders. Voordeel is dat dan ook overal goeie koffie kunt krijgen. Ik heb hier capuccino met de liters gedronken.
Op de 5 minuutjes wandelen tussen het hotel en de Alcatel-Lucent University kom ik zeker 4 plaatsen tegen waar de mensen 's morgens hun koffie komen drinken en heel vele nemen daar een take-away, om op het werk te drinken. Daar is wel gratis koffie maar kan die van de caffeetjes is toch beter. Alhoewel, de gratis koffie op het werk komt van machine dat vers gemalen bonen gebruikt!

En als er een ding is dat ik vaak zag was het natuurlijk mijn hotel. Hieronder een foto. Echt wel een monument hoor.


Maar zondag heb ik geproefd van een gans andere vorm van cultuur: cricket!
Iedereen heeft er wel al van gehoord, de sport waar baseball uiteindelijk van is afgeleid, maar behalve dat ze er een bal richting iemand met een 'bat' gegooid wordt zijn er niet zo heel veel overeenkomsten.
Het is haast onverstaanbaar als er niet eerst een deftige uitleg over krijgt, en dan eens rustig de tijd neemt om een wedstrijd te volgen. En tijd heb je er wel voor nodig. Zondag was er het eerste deel van de finale tussen Australie en India (deze laatste echt wel het meest enthousiaste cricket land ter wereld en meer en meer een van de best spelende landen). De wedstrijd begon rond 14u00 en duurde tot 22u30 (dus we hebben het hier over een wedstrijd van een slordige 8 uur, dat is nog eens iets anders dan die sissy voetbalwedstrijden van 2 keer 45 minuten ;-) ).
Wat is de bedoeling: je hebt twee teams van 11 spelers. In de eerste helft is team A aan slag ('batting'), in dit geval was dat Australie. India moet dan gooien. Eigenlijk wil het gooiende team de 'wicket' raken(zie figuur).
Drie paaltjes die in de grond zijn geslagen met daarop twee dwarslatjes, die gewoon los op de paaltjes rusten. Zoals je op onderstaand schema ziet van het centrum van het veld ('pitch' genaamd) staan er twee zo'n wickets en elke heeft een 'batsman' ofte slagman.

Dat zijn ook de enige twee van team Australie op dat moment op het veld. Voor India speelt iedereen op dat moment mee. De indier die moet gooien komt spectaculair afgelopen, werpt met een zwaai de bal richting de slagman. Stel dat hij van links komt gelopen, dan smijt hij op moment dat hij ter hoogte van de linkse wicket is en werpt om de rechtse wicket te raken. Deze wordt uiteraard verdedigd door de Australische slagman. Nu, de bal moet eerst de grond raken voordat die bij de wicket aan de overkant terecht komt. Is echt wel nodig, ze smijten die ballen met een snelheid van soms 130 km/h dus je wil die niet tegen je krijgen (1 voorval gezien waarbij een indier zo'n bal rechtstreeks tegen zijn schouders kreeg, hij was niet gelukkig!). De slagman probeert die uiteraard te raken en weg te krijgen. Eens vertrokken zullen de twee slagmannen beginnen te lopen. Eigenlijk beginnen ze van plaats te wisselen. Een zo'n wissel noemt een 'run'. Het team aan slag kan eigenlijk enkel zorgen dat ze zoveel mogelijk 'runs' bijeenkrijgen. Rolt de bal uit het veld krijgen ze direkt 4 runs. Anders lopen ze over en weer en halen ze 1, 2 of 3 runs. Ze moeten terug aan hun kant zijn tegen dat de bal teruggesmeten wordt, anders smijten de snoodaards de wicket eraan, en is de slagman uit. Het team dat aan het gooien is heeft als objectief om zoveel mogelijk van het andere team uit het spel te krijgen. Je bent 'out' als de gooier direkt de wicket kan raken (gebeurd eerder zelden, maar mogelijk). Of als bij het wegslaan de bal (zonder dat ie de grond heeft geraakt) door een tegenstander wordt opgevangen. Dat gebeurd als wat vaker. Er zijn 11 spelers, maar van zodra er 10 'out' zijn is de helft over, want dan heb je niet meer de verplichte slagmannen die nodig zijn. Typisch geraken ze niet aan 10 outs, maar wordt er op de runs gespeeld. Nu, de partij die gooit heeft 50 sets van ballen. 1 zo'n set noemt een 'over' en bestaat uit 6 ballen die gegooid worden. Dus in totaal worden niet minder dan 300 ballen naar de mannen aan slag gegooid. Eens de eerste helft gedaan is van belang hoeveel runs het team aan slag heeft gehaald en hoeveel wickets het andere team gehaald heeft, maw hoeveel er uit zijn. De 'run rate' (hoeveel runs er per 'over' wordt gehaald) wordt ook duidelijk bijgehouden: de hoeveel statistieken is onvoorstelbaar bij zo'n wedstrijd en de technologie die ze aan de dag leggen is schitterend: ze hebben zelfs infrarood camera's die heel duidelijk de zone van inpact op de 'bat' tonen waar de bal hem raakt.
Na een break van zo'n half uur, waarin de teams gaan eten (je zou wel honger krijgen na 4 uur te spelen) begint tweede helft en wisselen de teams van functie.
Als voorbeeld van de wedstrijd van zondag: de score na de eerste helft (met Australie aan slag) was 8/239, wat betekent dat er niet minder dan 8 van het team van Australie uit waren (niet slecht, allez toch voor de indiers) en dat er 239 'runs' waren voor 300 ballen, ofte een 'run rate' van 4,78 (ergo gemiddeld 4,78 'runs' per 'over'). De Indiers dienden dus minstens 240 runs te halen in de tweede helft. Daar zijn ze uiteindelijk schitterend in geslaagd (ze waren nog maar aan 'over' 45.5 wat zoveel betekent als dat ze nog welgeteld 25 ballen over hadden!), en met slechts 4 wickets voor de Australiers, wat betekent dat de Indiers winnen met 6 wickets (het aantal man dat nog niet uit was).
Iemand nog mee? ;-)
Wat ik leuk aan het spel vond was hoezeer het in mijn ogen een gentleman's game is: iedereen is ongeloofelijk vriendelijk tegen elkaar, als er iemand in de weg loopt worden uitgebreid excuses aangeboden, ...
En de Australiers namen hun verlies ongeloofelijk goed op. Okay, na deze wedstrijd in Sydney hebben ze nog wel eentje in Brisbane waar ze het goed kunnen maken. Het is 'beste uit drie wedstrijden' dus als ze die in 'Gabba' (stadium van Brisbane) winnen, wordt een derde wedstrijd in Adelaide gespeeld. Tja, het houdt de mensen van straat he :-)

Sydney and back to Melbourne...

Na Wellington moest ik drie dagen lesgeven in Sydney.
Leuk hotel, Crown Plaze aan Darling Harbour, vlakbij het echte centrum en de Harbour Bridge. Maar veel heb ik er deze keer niet van gezien: pas zondagavond gearriveerd en toch wel moe van de vlucht, al was het maar een goeie 3 uur vliegen.
De site in Sydney is iets groter dan die in Melbourne. Hun gebouw ziet er wat verouderd uit maar in september verhuizen ze kennelijk naar een site ergens in het westen van Sydney, in de buurt waar het Olympisch dorp was. Iets jongere groep, dat wel. En de twee personen van de Sydney site die ik in Melbourne al had leren kennen waren daar uiteraard ook: Jackie en Kuva. Kuva is de technical writer die ik wat geholpen had met input ivm ISAM intro cursus en om mij te bedanken was ik uitgenodigd de maandagavond om bij haar thuis te komen eten. Echt leuk van eens in een living te zitten. Echt waar, de godganse tijd in een restaurant zitten steekt echt tegen. Plus meestal zit je daar alleen, nu had ik leuk gezelschap. Zij en haar vriend (franstalige canadees) zijn nogal fanatieke klimmers.
Na het eten hebben ze me de 'Tim-Tam slam' geleerd. Tim Tams zijn zowat de populairste koekjes in Australie. De 'Tim-Tam slam' bestaat er in dat je de buiten uiteinden afbijt en dan de Tim Tam in een glas drank stopt (likeur achtig iets liefst) en de drank opzuigt van het koekje. Daardoor wordt het koekje natuurlijk verzadigd met drank die je dan smakelijk verorbert. Best okay. Achteraf de foto's gezien van hun wereldreis waarbij ze vooral goeie klimbestemmingen aandeden.
Woensdagavond dan onmiddellijk na lesgeven op vliegtuig gesprongen en met wat vertraging kwam ik terug in Melbourne aan. Echt grappig, ik stop met de taxi aan de Windsor en de portier die mijn deur opent (ze hanteren echt wel stijl daar in het hotel) verwelkomt met met 'welcome back sir': die gasten hebben een enorm geheugen gezien de enorme hoeveelheid mensen ze moeten zien passeren.
Bij Lieve aangeklopt (nvdr: collega uit Antwerpen die in totaal ook twee weken in Australie zat, maar we waren er goed in elkaar altijd mis te lopen tot dan toe) en nog een pint gaan drinken in 'The Elephant and Wheelbarrow' een traditioneel britse pub. Gezellige plek, ben er zelf nog een paar keer gepasseerd later. Volgende dag moesten we beide lesgeven en die avond was de laatste avond van Lieve in Australie en zijn we goed gaan eten in restaurant aan de Southbank. Op weg daar naartoe leuke wandeling langs de Yarra ontdekt, die ze de Princess Walk gedoopt hebben, en dus zeker een referentie naar de Queens Walk in London moet zijn.

De komende dagen niets speciaals gedaan. Zelfs het weekend was eigenlijk ongeloofelijk tam. Vrijdagavond wel deftig stapje gezet en weer wat mensen leren kennen. O.a. heel tof gesprek gehad (filosofisch/spiritueel) met iemand die oorspronkelijk uit NZ kwam. Heb het al gezegd, maar het blijft me verbazen hoe makkelijk het hier is om met wildvreemde mensen in contact te komen. Is iets dat je in Belgie echt niet zo makkelijk kunt doen.

Afgelopen weekend (laatste in Melbourne) echter wel wat activiteiten gepland.
De zaterdag ben ik gaan duiken. Er wordt hier rond Melbourne vrij veel gedoken. De plaats is Portsea, aan het uiteinde van het Mornington schiereiland. En het duiken is van een vrij deftig niveau. Niet alleen hetgeen je kunt zien: ze zijn hier trouwens zot van wrakduiken, maar ook het niveau van de duikers. Beetje zoals bij ons, je hebt er een pak die hier lokaal duiken dus die doen sowieso vrij veel ervaring op. Het liep hier dan ook vol van de droogpak duikers (het water is nu op zijn warmst is was maar 19 graden, heel tof met mijn 5mm pakje aan!!). Velen liepen hier met wing en bi rond (dubbele flessen nvdr). Zag er een aantal zich klaarmaken op de parking en hun stage flessen klaarzetten, allez, ik was onder de indruk. Er worden hier ook technische cursussen gedraaid (de duikshop waar ik mee dook was combinatie PADI/IANTD ! ) en er is zowaar grotduiken in de buurt. Daarvoor moet je wel meer richting Adelaide gaan. Tussen Melbourne en Adelaide heel veel kalksteenformaties. In een van de eerste artikels had ik het over Mount Gambier (tijdens Great Ocean Road trip bezocht), met zijn sinkhol, wel in de Blue Lake vlakbij wordt er kennelijk aan grotduiken gedaan.
Veel foto's onderwater heb ik niet genomen, maar toch eentje van de begroeiing op het eerste wrak, dat op zo'n 31 meter lag. Was net buiten de baai. En eentje van een lief slakje dat ik tegenkwam terwijl het naar beneden aan het dwarrelen was en belaagd werd door een paar vissen. Heb het dan maar in veiligheid gebracht ergens op het wrak :-)


Tweede duik was een wrak op zo'n 18 meter, binnen de baai (maw je moet de smalle opening van de baai niet oversteken waar het eventjes lekker wild wordt). Zicht daar was naar hun normen echt slecht. Beetje wat wij helaas vaak in Noordzee zien, 2-3meter. Nu oorzaak is hier tijdelijk, ze zijn momenteel deel van de grote baai aan het baggeren (door Nederlandse firma trouwens) en daar is nogal wat controverse rond: milieu activisten zijn bang voor de gevolgen. Eens die baggerwerken gedaan zijn komt het zicht wel weer in orde. Eerste duik had ik makkelijk een zicht van 10 meter.
Nu, grote voordeel tov Noordzee duiken is: de afstand. Toegegeven je moet tot aan Portsea geraken en dat is rap een uurtje of twee rijden vanuit Melbourne zelf (beetje afhankelijk van waar je woont). Maar vanaf de pier was de eerste duik (de verste van de twee) zo'n 20 minuutjes varen! Zover ik weet zijn de meeste wrakken trouwens met opzet gezonken om als artificieel rif te dienen en op te duiken. De wateren rond de baai zijn niet zo gevaarlijk als de kust langs de Great Ocean Road, waar er in het verleden heel veel op de klippen zijn gegaan (zie artikel).