Cultuur en fait divers....

[opm: tweede nieuw artikel, na dit artikel nog een nieuw, over Sydney en terugkeren naar Melbourne]
...
Op de zondag heb ik dan wat rondgewandeld en eindelijk nog eens een paar foto's genomen hier en daar. Typisch van dingen die ik al een paar keer gepasseerd was en je typisch achteraf dan denk: he dat was typisch (zie vooral artikel "Fait Divers - the revenge").
Bijv. het parlementsgebouw van Victoria. Elke staat heeft zijn eigen deelregering, en zijn eigen parlementsgebouw, stamt nog uit de tijd dat al die staten aparte kolonies waren en dus eigenlijk onafhankelijk waren van elkaar (maar wel onder Groot-Brittannie vielen). Vaak iets rond te doen, trouwfoto's werden er genomen en op een avond, toen ik een pint aan het pakken was op terras van The Imperial (net aan de overkant) waren we getuige van een demonstratie. Waren Serviers die protesteerden tegen het feit dat Kosovo onafhankelijk werd en dat Australie als een van de eerste landen Kosovo erkende. Was eerst niet zeker wat er gebeurde, dus dook ik maar de massa in en ben met een wat vrouw beginnen praten om te zien wat er aan de hand was. Ze was zeer geemotioneerd (stond daar met tranen in haar ogen) en leek oprecht bezorgd over het lot van de serviers in Kosovo, nu die onder een 'moslim regime' zouden komen. Zelf had ze kennelijk nog in Bosnie gewoond en was daar weggevlucht na het uitbreken van de oorlog. Midden-Oosten mag dan een soep zijn, maar met de Balkan hebben we anders ook een deftig wespenest in Europa.


Nu, een ding dat heel typisch is hier in Melbourne is de enorme hoeveelheid aan koffie-shops. Nee, geen coffee-shops zoals in Nederland, maar weldegelijk plaatsen waar mensen, zeker 's morgens maar bijna op elk moment van de dag, een kop koffie komen drinken al dan niet met een lekkernij erbij. Australiers zijn absoluut zot van koffie en hier in Melbourne nog meer dan elders. Voordeel is dat dan ook overal goeie koffie kunt krijgen. Ik heb hier capuccino met de liters gedronken.
Op de 5 minuutjes wandelen tussen het hotel en de Alcatel-Lucent University kom ik zeker 4 plaatsen tegen waar de mensen 's morgens hun koffie komen drinken en heel vele nemen daar een take-away, om op het werk te drinken. Daar is wel gratis koffie maar kan die van de caffeetjes is toch beter. Alhoewel, de gratis koffie op het werk komt van machine dat vers gemalen bonen gebruikt!

En als er een ding is dat ik vaak zag was het natuurlijk mijn hotel. Hieronder een foto. Echt wel een monument hoor.


Maar zondag heb ik geproefd van een gans andere vorm van cultuur: cricket!
Iedereen heeft er wel al van gehoord, de sport waar baseball uiteindelijk van is afgeleid, maar behalve dat ze er een bal richting iemand met een 'bat' gegooid wordt zijn er niet zo heel veel overeenkomsten.
Het is haast onverstaanbaar als er niet eerst een deftige uitleg over krijgt, en dan eens rustig de tijd neemt om een wedstrijd te volgen. En tijd heb je er wel voor nodig. Zondag was er het eerste deel van de finale tussen Australie en India (deze laatste echt wel het meest enthousiaste cricket land ter wereld en meer en meer een van de best spelende landen). De wedstrijd begon rond 14u00 en duurde tot 22u30 (dus we hebben het hier over een wedstrijd van een slordige 8 uur, dat is nog eens iets anders dan die sissy voetbalwedstrijden van 2 keer 45 minuten ;-) ).
Wat is de bedoeling: je hebt twee teams van 11 spelers. In de eerste helft is team A aan slag ('batting'), in dit geval was dat Australie. India moet dan gooien. Eigenlijk wil het gooiende team de 'wicket' raken(zie figuur).
Drie paaltjes die in de grond zijn geslagen met daarop twee dwarslatjes, die gewoon los op de paaltjes rusten. Zoals je op onderstaand schema ziet van het centrum van het veld ('pitch' genaamd) staan er twee zo'n wickets en elke heeft een 'batsman' ofte slagman.

Dat zijn ook de enige twee van team Australie op dat moment op het veld. Voor India speelt iedereen op dat moment mee. De indier die moet gooien komt spectaculair afgelopen, werpt met een zwaai de bal richting de slagman. Stel dat hij van links komt gelopen, dan smijt hij op moment dat hij ter hoogte van de linkse wicket is en werpt om de rechtse wicket te raken. Deze wordt uiteraard verdedigd door de Australische slagman. Nu, de bal moet eerst de grond raken voordat die bij de wicket aan de overkant terecht komt. Is echt wel nodig, ze smijten die ballen met een snelheid van soms 130 km/h dus je wil die niet tegen je krijgen (1 voorval gezien waarbij een indier zo'n bal rechtstreeks tegen zijn schouders kreeg, hij was niet gelukkig!). De slagman probeert die uiteraard te raken en weg te krijgen. Eens vertrokken zullen de twee slagmannen beginnen te lopen. Eigenlijk beginnen ze van plaats te wisselen. Een zo'n wissel noemt een 'run'. Het team aan slag kan eigenlijk enkel zorgen dat ze zoveel mogelijk 'runs' bijeenkrijgen. Rolt de bal uit het veld krijgen ze direkt 4 runs. Anders lopen ze over en weer en halen ze 1, 2 of 3 runs. Ze moeten terug aan hun kant zijn tegen dat de bal teruggesmeten wordt, anders smijten de snoodaards de wicket eraan, en is de slagman uit. Het team dat aan het gooien is heeft als objectief om zoveel mogelijk van het andere team uit het spel te krijgen. Je bent 'out' als de gooier direkt de wicket kan raken (gebeurd eerder zelden, maar mogelijk). Of als bij het wegslaan de bal (zonder dat ie de grond heeft geraakt) door een tegenstander wordt opgevangen. Dat gebeurd als wat vaker. Er zijn 11 spelers, maar van zodra er 10 'out' zijn is de helft over, want dan heb je niet meer de verplichte slagmannen die nodig zijn. Typisch geraken ze niet aan 10 outs, maar wordt er op de runs gespeeld. Nu, de partij die gooit heeft 50 sets van ballen. 1 zo'n set noemt een 'over' en bestaat uit 6 ballen die gegooid worden. Dus in totaal worden niet minder dan 300 ballen naar de mannen aan slag gegooid. Eens de eerste helft gedaan is van belang hoeveel runs het team aan slag heeft gehaald en hoeveel wickets het andere team gehaald heeft, maw hoeveel er uit zijn. De 'run rate' (hoeveel runs er per 'over' wordt gehaald) wordt ook duidelijk bijgehouden: de hoeveel statistieken is onvoorstelbaar bij zo'n wedstrijd en de technologie die ze aan de dag leggen is schitterend: ze hebben zelfs infrarood camera's die heel duidelijk de zone van inpact op de 'bat' tonen waar de bal hem raakt.
Na een break van zo'n half uur, waarin de teams gaan eten (je zou wel honger krijgen na 4 uur te spelen) begint tweede helft en wisselen de teams van functie.
Als voorbeeld van de wedstrijd van zondag: de score na de eerste helft (met Australie aan slag) was 8/239, wat betekent dat er niet minder dan 8 van het team van Australie uit waren (niet slecht, allez toch voor de indiers) en dat er 239 'runs' waren voor 300 ballen, ofte een 'run rate' van 4,78 (ergo gemiddeld 4,78 'runs' per 'over'). De Indiers dienden dus minstens 240 runs te halen in de tweede helft. Daar zijn ze uiteindelijk schitterend in geslaagd (ze waren nog maar aan 'over' 45.5 wat zoveel betekent als dat ze nog welgeteld 25 ballen over hadden!), en met slechts 4 wickets voor de Australiers, wat betekent dat de Indiers winnen met 6 wickets (het aantal man dat nog niet uit was).
Iemand nog mee? ;-)
Wat ik leuk aan het spel vond was hoezeer het in mijn ogen een gentleman's game is: iedereen is ongeloofelijk vriendelijk tegen elkaar, als er iemand in de weg loopt worden uitgebreid excuses aangeboden, ...
En de Australiers namen hun verlies ongeloofelijk goed op. Okay, na deze wedstrijd in Sydney hebben ze nog wel eentje in Brisbane waar ze het goed kunnen maken. Het is 'beste uit drie wedstrijden' dus als ze die in 'Gabba' (stadium van Brisbane) winnen, wordt een derde wedstrijd in Adelaide gespeeld. Tja, het houdt de mensen van straat he :-)