First things first, ik zat dus in Adelaide. Slechts een dag en dat is dus echt veels te weinig. Ik moet bij deze wat reclame maken voor deze prachtige gezellige stad, hoofdstad van 'The Festival State' zoals South Australia genoemd wordt. Had dat beloofd aan Michelle en Sequoia, twee Wilderness Defenders die ik rond North Terace ben tegengekomen. Ipv het over het milieu te hebben hebben ze me uiteindelijk vooral verteld wat ik zeker moest bezichtigen in Adelaide (omdat ze het een schande vonden dat ik maar 1 dag had uitgetrokken voor hun stad). Enfin, mijn gedacht was al grotendeels opgemaakt: eerst naar South Australia museum, interessant museum over allerlei onderwerpen: grote afdeling over de aboriginals en zelf vond ik de mineralen die er in Australie te vinden zijn echt wel schitterend, net als het archeologisch gedeelte. Daarna Art Museum binnen gewandeld: was heel mooi en ze hadden een heel indrukwekkende bookshop (maar heb me ingehouden). Dan op aanraden van de wilderness defenders naar Central Market, een grote overdekte marktplaats die zeer gezellig was en me aan overdekte markten deed denken in andere delen van de wereld (o.a. Azie) wat wellicht te wijten is aan het feit dat het net naast het kleine Chinatown van Adelaide ligt. Tegen dan waren mijn voeten verbrand (ik lach er niet mee, ik sprong bijna van schaduwplek naar schaduwplek), alsook mijn kuiten, dus vandaar mijn voornemen: ik ga niet alleen mijn wandelschoenen aandoen op de trip door de outback (wat nog warmer beloofde te worden), maar ik schaf me hier ook nog rap een broek aan (trekkingbroek waarvan je de pijpen kunt afnemen).
Met mijn nieuwe aankopen dan terug naar Glenelg Beach, waar ik mijn hostel had. Typische badplaats, met redelijk veel volk (volgens de Australiers zelf kon je op de koppen lopen, naar onze normen best te doen). Was in hostel 's morgens trouwens nog een sympathiek koppel uit Columbia tegenkomen. Zelf ook duikers maar vooral klimmers (hadden hun eigen gerief mee).
En vroeg naar bed 's avonds want om 6u15 kwamen ze me al oppikken.
Ikke dus op weg met Groovy Grape (zo genoemd omdat ze vroeger enkel de Barossa Valley, een bekende wijn-vallei vlakbij Adelaide deden). Tourleader noemt Michael, 33 jarige gast die echt in zijn element is in The Outback. Vond het echt goed. Sympathieke kerel, wist echt veel van de regio af en kon over allerlei dingen praten.
De groep was weer 10 mensen groot: behalve mezelf waren dat:
- Wendy: heel sympathieke dame uit Verenigde Staten (gans noordwesten, eiland aan de kust van de staat Washington), die op soort van wereldreis was. Ze is 54 jaar geworden bij Uluru en vond het eens tijd worden van de wereld te zien.
- Shawn: sympathieke Ier die in Melbourne woont en werkt sinds kleine drie jaar en gewoon op vakantie was. Werkt in den bouw, als timmerman, nogal een avontuurlijke kerel, heeft al een jaartje in Chicago gewoond, ...
- Rebecca: meisje uit Canada, die zoals ongeveer iedereen in de groep op reis was en hoopte van hier en daar wat te werken zodat ze de reis wat kon financieren en ook net als al de rest van de groep 20 jaar was.
- Frederique (Fred) uit Frankrijk (half italiaanse achtergrond)
- Saskia en Sonja: twee harstvriendinnen uit Duitsland, was bij momenten wel schattig om die twee bezig te zien, hoe die overal en altijd foto's van hun tweetjes wilden
- Suzie, Marie en Kristin: drie vriendinnen uit Duitsland (Marie en Kristin trouwens van vlakbij de grens met Polen)
Shawn, Fred, mezelf (jaja, die gast met de hoed, mijn nek was ook al deftig verbrand geraakt), Wendy, Suzie, Kristin, Saskia, Sonja, Rebecca en Marie.
Bedoeling van de trip was dus om via de Flinders Range, een bergketen een ganse stuk ten noorden van Adelaide, Coober Pedy tot in Uluru te geraken (Ayers Rock, het beeld dat iedereen van Australie kent: meest gefotograffeerde rots ter wereld wellicht). Dan ook nog Kings Canyon bezoeken en dan naar Alice Springs.
Het eerste deel volgden we de oude Ghan railway. De eerste spoorweg die vanuit Adelaide naar Alice Springs liep. Die is vervangen door een nieuwe omdat de oude veel te vaak weggespoeld werd door flash floods (triestig feit hier in de outback: ofwel regent het gewoon niet ofwel valt het met bakken uit de lucht en worden wegen en spoorwegen weggespoeld). Ter info, het woord 'Ghan' komt trouwens van 'afghanen', die hier massaal meegeholpen hebben met de aanleg en dus met de ontsluiting van het binnenland. Die gasten hebben in den tijd trouwens dromedarissen meegebracht om het werk te vergemakkelijken, paarden kunnen het vreselijk klimaat in de zomer gewoon niet aan. En na afloop hebben ze die gewoon losgelaten. Gevolg: er lopen nu zo'n half miljoen wilde dromedarissen (wild camels) rond in Australia (meer dan gelijk waar ook ter wereld)!
Eerste dag een paar van de oude stopplaasten bezocht, echt mooi om te zien. En het toont hoe desolaat en geisoleerd het leven was en is in deze streken.
Foto hieronder is van het oude station van Marree (stuk verder op traject) en een zicht op het stadje Quorn (gans in het begin van de trip, waar je ook een road train ziet staan, gigantische trucks die tot 3 containers met zich meesleurt en voorzien is van een zogenaamde bull-bar, reden daarvoor: kangeroos hebben de neiging om 's avonds op de weg te komen en zo'n volwassen grote kangeroo kan een auto volledig total loss krijgen als je er op invliegt, geregeld vallen daarbij, behalve de kangeroo zelf, ook bij de mensen doden)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten