Olgas, quads and Kings Canyon

Na Uluru begint het laatste stukje van de trip. De volgende ochtend zijn we terug heel vroeg opgestaan (hoe noem je 4u30 anders?) om naar de Olgas te gaan, niet ver van Uluru. Het zijn verschillende rotsen (zo'n 36 in totaal geloof ik) die ook uit het landschap steken, maar minder groot dan Uluru. De wandeling erdoor heen was echter mooier dan die rond Uluru zelf. Veel meer variatie, meer onregelmatig, met (momenteel droge) rivierbeddingen, prachtige vista's, ...

De reden om er zo vroeg aan te beginnen was 2 dagen ervoor nog pijnlijk duidelijk gemaakt: een 42-jarige vrouw uit Japan is gestorven aan een hartaanval ten gevolge oververhitting. Ze had er wel aan gedacht haar ganse lichaam mooi te bedekken tegen de zon (ze had zelfs van die handschoentjes aan, nu dat is ook vooral om dat japanners niet graag een kleurtje krijgen, dat is enkel voor landbouwers die ganse dagen op het veld werken, een gesofisticeerde stadsmens moet dus zo bleek mogelijk zijn), maar had maar een miniscuul flesje water mee. Wij zijn met minstens anderhalve tot drie liter water vertrokken. En het eerste dat ik doe na zo'n wandeling is ergens een koude Getorade of Powerade kopen (zo'n isotone sportdrank).

Daarna naar King's Creek gereden, waar we onze laatste overnachting hadden. Daar aangekomen mochten we ons eerst wat verfrissen in het zwembad (een zeer gegeerd item op een camping, dat kan ik je wel vertellen) en daarna hadden we de mogelijkheid (wel extra te betalen) om met quad bikes te rijden. Dat was schitterend! Had het nog nooit gedaan en het was super fun! Gans de groep deed mee. De jongens reden voorop, net achter de begeleider (een gast uit Turnhout trouwens, die op de nabijgelegen station werkte en de quad bikes begeleidde) zodat we ons goed konden laten gaan, de meisjes iets verder achterop. Behalve Saskia die een boom heeft geraakt (waarbij ze niet alleen haar bike serieus beschadigd heeft, maar ook haar hoofd pijn heeft gedaan, vermoed een lichte hersenschudding), zijn Rebecca en Suzie er in geslaagd een bocht te missen waardoor ze plots in de vegetatie stonden.
De rit was super, op bepaald moment passeerden we zelfs een 6-tal wilde dromedarissen (op een 5-tal meter) en passeerden we in het midden van de woestijn een meertje (wat er nog van overschoot na de droogte).

Na een laatste nacht onder de sterren, reden we door (weer vroeg opgestaan) naar Kings Canyon voor een prachtige wandeling. Zonder twijfel het mooiste dat we gezien hebben van al onze wandelingen.


Met de nodige uitleg van Michael over de formatie van verschillende rotsen en een heel interessant verhaal over een type plant (zie foto) dat reeds zo'n 200 miljoen jaar op onze planeet bestaat en zaden heeft vol cyanide, kwamen we uitgeput terug aan de bus. Naar het schijnt komen er veel van voor rond Daintree, waar het oudste regenwoud ter wereld zich bevind. Bedoeling is om vanuit Cairns alvast een daguitstap te doen naar Daintree en omgeving.


Daarna een laatste rit van een paar uur, langs een dirtroad naar Alice Springs. Het was de korste weg en Michael had van collega tourleader gehoord dat hij terug berijdbaar was (was half weggespoeld een tijd terug en nu terug wat in betere staat hersteld). Nu, volgens mij wou hij heel graag eens met zijn bus langs de zandweg racen, want hij was zich duidelijk aan het amuseren.

We hadden die avond in Alice Springs nog afgesproken om samen te gaan eten. En daarna nog ee n stapje gezet, eerst in een echte saloon en daarna nog in een club (Desert Storm), want de saloon sloot zowaar al om 23u00 (typische engelse gewoonte)! Een van de reden die ze opgaven om de bar al om 23u00 te sluiten was kennelijk dat er soms later op de avond vechtpartijen uitbreken. Vond de sfeer persoonlijk vrij gemoedelijk. De club zelf was niet zo spectaculair, maar de muziek was niet slecht, nog eens deftig kunnen dansen.

Dan tegen het advies te voet naar hostel teruggekeerd (was de laatste die overbleef) en was daar blij om. Kwam een groep aboriginals tegen die dol enthousiast waren en mij begonnen te omhelzen. En dan durven ze nog beweren dat Alice Springs een beetje gevaarlijk is 's nachts :-)


In Alice Springs verbleef ik trouwens in de Pioneer YHA (Youth Hostel Australia), gehuisvest in een voormalig cinema complex.


Voor de rest me rustig gehouden in Alice Springs. Eindelijk nog eens mijn was gedaan (al het rode stof uit mijn kleren proberen te krijgen). Verder een centrum van de Royal Flying Doctor Service bezocht (was wel cool om te zien, denk dat iedereen die serie wel nog herinnert) ze hebben een indrukwekkend netwerk van 25 basissen opgezet. En ook een reptielen museum. Was feitelijk zeer interessant, ze hadden heel veel verschillende reptielen. Heb o.a. mijn vriend de stumpy tail teruggezien (die me zo had doen schrikken langs de Great Ocean Road). Ze hebben er ook een salty (zoutwater krokodil) in een zwembad liggen. Leuke annecdote rond die soort wil ik toch even meegeven: in 1945 hadden britse soldaten een groep van 1000 japanse soldaten omsingeld. De japanners hadden zich in een mangrovenwoud teruggetrokken en probeerden zich van daaruit te verdedigen. Nu, het lawaai en het bloed had kennelijk een troep salties aangetrokken. Nu, mangroven staan in het water en op de nacht van 19 januari zijn ze het mangrovenwoud ingetrokken. De volgende morgen waren er nog 20 japanners in leven! De salty is dus verantwoordelijk voor de grootste massamoord op mensen ooit uitgevoerd door een diersoort. Leuke beestjes!


En dan was het tijd om te vertrekken. Met shuttle bus naar luchthaven, die heel deftig was voor zo'n klein stadje. De vlucht naar Cairns was zeker een van de mooiste die ik ooit gedaan heb: had een prachtig zicht over de woestijn. Eerst de East MacDonnell ranges (aan weerskanten van Alice Springs strekt er zich een gebergte uit), prachtig om te zien, vanuit de lucht leken bepaalde delen op het overblijfsel en een oude vestiging. Dan de uitgestrektheid van de woestijn. Eerst donker rood gedurende een ganse tijd, daarna overgegaan in soort bruin/oranje kleur. Overal zag je rivierbeddingen (allemaal droog) doorheen het landschap kronkelen en heel af en toe een lijn, die een weg voorsteld. De Great Dividing Range heb ik jammer genoeg niet kunnen zien, die was volledig in wolken gehuld. Die bergketen (die in het oostelijk deel van Australie van noord naar zuid loopt) houdt momenteel de meeste regen tegen die van over de oceaan komt en dat valt dus grotendeels momenteel in Queensland. Eens over de bergketen kwamen er weer gaten daar de wolken en kon ik terug een groen landschap zien, veel landbouw (die was het soort landschap dat de eerste kolonisten naar zochten) en uitgestrekte wouden.


Ik was nog maar net geland of het begon te regenen, zo'n typische tropische regenbui met dikke druppels! Vond het zelf niet erg eerlijk gezegd na die droge hitte van het binnenland :-)



Met shuttle bus naar YHA in centrum, leuke hostel, zeer vriendelijke mensen achter de receptie (beetje vriendelijke dan dat meisje in Alice Springs die duidelijk tegen haar goesting daar stond). Direkt aan de babbel geraakt met een gepensioneerde engelsman die 3,5 maanden op reis is (Bali, Australie, Nieuw Zeeland), een reis die kennelijk vooral door zijn dochter is gepland (en die constant belt omdat ze eigenlijk enorm met haar pa inzit). Samen met hem een pub naast de hostel bezocht (Croc bar in The Grand Hotel): zeer gezellige plek, met heel leuk volk. Aan de babbel geraakt met een paar gasten die daar vaste klanten zijn en het is uiteindelijk nog laat geworden :-)

[hier hou ik er voorlopig mee op, bedoeling is om later wat foto's toe te voegen, want het gaat hier slecht op de computers van de YHA van Cairns, zal een week niets van me laten horen, want zal op zee zitten, dus tot daarna!]