Great Ocean Road - day 2

Volgende dag was ongeloofelijk warm. Langs dit deel van de zuidkust werd minstens 42 graden celsius opgemeten!!

Het eerste deel van onze dag bestond uit regenwoud. was verbaasd te horen dat ze dat hier hadden (dacht dat dat enkel in hogere noorden was, Queensland om precies te zijn). We hebben er een kleine wandeltocht gemaakt, mooie vegetatie.

Er vliegen daar ook fel gekleurde papegaaien rond. Nu, je ziet die zelfs bij het rondrijden geregeld, maar niet te doen om te op foto te krijgen, vandaar dat ik als voorbeeld dan maar een paar fotos getrokken heb bij onze stop langs de weg waar we koffie dronken en ze dmv voederbakjes die beestjes wat makkelijker te observeren maken.

Ik had, net voor mijn vertrek, last beginnen krijgen van een van mijn wijsheidstanden. Kennelijk zat ik met iets van een ontsteking, waardoor ik bij momenten vrij veel pijn had. Gelukkig wat pijnstillers (ibuprofen) mee en dat hield het wel onder controle. Toen ik dat tegen een paar mensen van de groep zei, stelde het oostenrijks koppel voor om mij te helpen. Marie heeft kennelijk genezende handen. Ik heb me naast haar gezet en zij is gedurende een klein half uurtje bezig geweest om de negatieve energie die ik op dat moment uitstraalde op te vangen en te vervangen door positieve energie. Ze voelt als het ware met haar handen die energie stralen (ze zat maw altijd op respectabele afstand van mij af ter info). Ik moet toegeven dat ik er nu nagenoeg geen last meer van heb: is het toeval, wie zal het zeggen?

Daarna toch wel naar het bekendste stuk van Great Ocean Road: 12 apostels. Dit deel heeft een aantal bezienswaardigheden waarbij de oceaan gedurende een eeuwigheid op de rotsen heeft ingebeukt en zo die verder afbreekt, waarbij er hier en daar stukken afgezonderd blijven staan (nvdr dit fenomeen is ook in alle pracht te bewonderen in Glacier Nat park in NW van States, maar dan wel het gedeelte dat aan de kust ligt, bestaat uit twee delen dat park)

Verder is er ook nog Arch, waar een van de bekenste wrakken ligt (onder de golven jammer genoeg) en London Bridge. Deze laatste was tot 1990 met het vaste land verbonden maar op 15 januari van dat jaar stortte de verbinding in. Op dat moment waren twee toeristen op London Bridge aan het wandelen. Gelukkig met de schrik van afgekomen, maar waren ze wel afgesneden van het vaste land en moesten ze met een helicopter uit hun benaderde omstandigheid bevrijd worden. :-)

Aan Arch trouwens kort gezwommen aan een baai, zie volgende foto, maar echt maar een meter of twee van de branding, want de onderstroom is daar vervaarlijk, en het water trouwens verrassend koud.

Daarna reden we voorbij het stadje Warrnambool en net daar voorbij ligt Tower Hill State Game Reserve. Het was de ganse dag al verschrikkelijk warm geweest en iedereen was eigenlijk wat lam geslagen van de hitte. Visitors center daar is heel mooi. Wordt door lokale aboriginals open gehouden (meer over die gasten in dag 3). Daarna een kleine wandeltocht gedaan en dat was echt wel de jackpot, heb ze gezien: mijn eerste koala's (zie foto, duh), een kangaroo ('roo' zoals ze hier zeggen) in een struik weggestopt en een emoh ('emu' zouden wij gebruiken), die het kennelijk echt niet erg vond dat er plots 11 mensen naar hem stonden te kijken (ze zijn naar het schijnt zelf heel nieuwsgierig). De koala's lieten zich ook makkelijk fotografferen maar die zijn gewoon ongeloofelijk traag (zoals de luiaard).

Daarna kwamen we aan in Port Fairy, waar we oudejaar hebben gevierd. Rustig stadje, waar ze voor het nodige feestgedruis zorgden met o.a. een enorme parade (enorm als je bedenkt dat het om een stadje van 2600 inwoners gaat), optredens (van niet minder dan twee bands, Claymore en het wereldberoemde 'Ploughboys') en allerlei activiteiten (vrij indrukwekkend vuurwerk trouwens) en natuurlijk het alom bekende 'backward running' (jawel, achterwaarts lopen, vandaar de nogal krampachtige foto van deze dames op de foto.