I can move any mountain

Onderweg een wat triest overblijfsel gezien van oude vestigingen. Het landschap is er soms zo hard en droog dat veel mensen noodgedwongen zijn moeten stoppen. Veel landbouw wordt er niet gedaan in de zin van teelten, maar wel schaap en runder ranches ('stations' noemen ze ze hier). De grootste van Australie is trouwens even groot als gans ons landje!
Hieronder foto van ruine van zo'n boerderij, de man in kwestie ging op een bepaalde dag op zijn paard op zoek naar een paar van zijn schapen en bij het oversteken van een rivier, die juist gevuld was door een hevige regenbui (zie de flash floods van vorige bericht), is hij verdronken. Echt wel een zeer onwaarschijnlijk lot in de woestijn, maar het kan dus gebeuren.
Verder naar de Flinders Ranges. Door een plooi in het landschap (door tectonische krachten) kun je eigenlijk door die bergketen rijden en telkens oudere gesteentes bestuderen. Wij zijn er gewoon doorgereden met de bus, maar hier toch een mooi zicht op het gebergte.
Daarna naar onze eerste slaapplaats: Angorichina Tourist Village. Vroeg me echt af hoe ze het daar overleven, maar zomer is wel laagseizoen voor hen, is gewoon te warm. Zalig bbq en dan slapen (proberen want echt koud werd het 's nachts niet).
Volgende ochtend zijn de jongens (me, frenchy en the irish pussy, hoe die jongen aan die bijna is geraakt binnen de groep, i don't know) op de fiets gesprongen en hebben we de Parachilna Gorge op die manier gedaan. Was super. Gelukkig nog 's morgens dus de temperatuur viel wel mee, maar was toch blij dat het maar 7 km was :-)
Daarna met de bus verder, via Leigh Creek, waar we een gigantische open put mijn hebben bezocht (waar ze steenkool uithalen).
Daarna een bezoek gebracht aan een vrij zonderling figuur die midden de woestijn leeft, in de buurt van Lyndhusrt: Alf. Hij maakt niet alleen sculpturen, hij heeft ook een ganse theorie over de betekenis van woorden. Mijn naam 'Peter' betekende volgens zijn theorie iets als 'People and the rising of the Sun' (Peter en het opgaan van de zon), nu, voor meer details zie foto zou ik zeggen.
Na lunch in Marree (nog zo'n stopplaats) bezochten we een bron midden in de woestijn. Je moet je voorstellen dat je door het meest mens onvriendelijke landschap rondrijd en dat er dan plots een paar bronnen blijken te zijn. Die bronnen zijn trouwens door Stuart ontdekt, een van de grote ontdekkingsreizigers van Australie en ze liggen op de Oodnadatta track (geloof het of niet Oodnadatta is de naam van een stad). We hebben er dan ook een verfrissende duik in gedaan.

Het water dat uit de bron komt is trouwens zo'n 2 miljoen jaar ervoor gevallen op de Great Dividing Range, een bergketen aan de oostkant van Australie en is via grondlagen doorgesijpeld naar deze plaats.

Dan naar William Creek, kleinste stadje van Australie (of toch van South Australia) met een bevolking die afhankelijk van het seizoen varieert tussen de 4 en de 12. Behalve de pub en een klein luchthaventje voor vluchten boven de woestijn is er daar echt niets. In de buurt zijn er wel opnieuw schaap fokkers. De pub is binnenin prachtig versierd met allerlei memorabilia van over gans de wereld (en sindskort hangt daar ook ergens een kaartje van Alcatel-Lucent bij van ene Peter Vandaele :-) )'s avonds geheel onverwacht gaan zwemmen in een soort zwembad. Is eigenlijk een oude drinkplaats voor dieren, wordt opnieuw door zo'n bron gevoed (warm water trouwens). Het was al donker, maar uiteindelijk zat gans onze groep en gans de stad (de 4 locals die er waren) in het water. Echt heel leuk!
Daarna voor de eerste keer onder de sterren geslapen, op een zogenaamde 'swag', wat eigenlijk een ouderwetse versie is van de thermarest die ik meegesleurd heb (wat dus achteraf gezien niet nodig bleek). De sterrenhemel was prachtig, zo ver van alle licht-vervuiling. Je kon duidelijk de gordel van Orion zien, en na de nodige uitleg van een echte bushwalker met een paar pinten teveel op, wisten we nu ook duidelijk het zuiderskruis te localiseren.