Great Ocean Road - dag 4

All good things come to an end, maar we hebben er nog een mooi einde van gemaakt.

Net voorbij Robe passeerden we 'Larry the Giant Lobster'; effectief een afbeelding van een enorme kreeft. Kennelijk heeft Australie een beetje van een obsessie met die enorme dingen gehad in de jaren 70, ze staan op verschillende plaatsen (een reuze ananas bijv, en veel meer).

In Robe trouwens nog wat inkopen gedaan, waaronder Super Glue om mijn zonnebril te herstellen die beschadigd was geraakt in vlucht naar Melbourne, en ook een muskietnet, kleintje zodat je gezicht beschermd is, echt nodig om de vele australische vliegen van je af te houden.

Groot deel van de dag doorheen de Coorong Nat. Park gereden, een zeer speciaal gebied, dat als wetland wordt beschouwd, maar momenteel wel nogal droog staat. Gevolg is dat je heel veel 'salt pans' ziet, overblijfselen van ondiepe, zoute meren zodat er een wit oppervlakte overblijft van zout (zoals bij ook in Etosha in Namibie). Een aantal ervan zijn zelfs grotendeels roze (zie foto), door bepaalde algen die in het oorspronkelijk meer zaten.

Het gebied van de Coorong is de thuis van de Ngarrindjeri, een van de vele Aboriginal volkeren die in australie wonen (of woonden, want een aantal ervan bestaan al niet meer). In totaal waren er 431 verschillende stammen verspreid over gans Australie! In het Coorong Wildnerness Lodge kun je verblijven en veel informatie krijgen over de geschiedenis van de Aboriginals, vooral de stam die daar leeft. Een aboriginal leidde ons rond en heeft ons tal van plantjes getoond die effectief door hen gebruikt werden als voedsel, of als medicijn (o.a. eentje die een lekkere geur afgaf en ze op hun kampvuur gooide, beetje zoals wij provincaalse kruiden op onze bbq smijten, maar die ook de muggen weghoudt, of pigface dat ze gewoon opaten en veel vocht bevat wat in deze dorre streek echt wel interessant is, of een soort aloe vera die de huid jong houd, goed is tegen insectenbeten of zonnebrand, ...)

Daarna kregen we een video te zien waarin de creatie van het gebied uitgebeeld werd. Leuk om die mythologie te zien. Hun schepper heet Ngurunderi (jaja, ik lees het ergens van af, kan die namen echt niet onthouden) en veel van de rivieren en landschapselementen zijn ontstaan tijdens een achtervolging tussen Ngurunderi en Punde (een gigantische vis).

Was in ieder geval heeeel interessant en moet zeker de moeite zijn om eens een weekend te spenderen.

Als illustratie hieronder een zicht op een aantal rotsen aan een strand vlakbij, die deel uitmaken van die ontstaan-legende: de rotsen stellen het cremeerde lichaam van een tovenaar voor die het tegen Ngurunderi probeerde op te nemen.

Onderweg ook een 'stumpy tail' gezien (met dank aan John die werkelijk alles zag dat we passeerden). Soort hagedis, en extreem moeilijk te spotten, kort, dik beestje en zijn kop en staart lijken enorm op elkaar zodat een eventueel roofdier met wat geluk zijn staart aanvalt zodat hij zich uit de voeten kan maken (desnoods mits opofferen van zijn staart). Duurde even voordat ik het zag en toen ik die aan Sophie wou tonen mbv een takje opende die plots in nogal dreigende manier zijn bek (wist ik eindelijk waar de kop zat) en schrokken we ons allebei een hoedje, gevolg: rap terug naar de bus en vergeten foto te nemen :-)

Ergens onderweg plots wat geroep van een aantal mensen in de groep: wanneer ik opkijk zie ik in het veld waar we juist passeren drie kangaroos weghuppelen. Moet toegeven dat dat een warm gevoel geeft vanbinnen.

Grapppig detail, op bepaald moment zien we wat borden met bestemmingen en hoor ik Sonja zeggen dat ze bijna thuis is. Op die naar Adelaide staat er 108 km! Waarop ik haar probeer uit te leggen dat je op zo'n afstand de helft van Belgie doorkruist. Het is echt een gigantisch land!!

We rijden nog rap eens langs Hahndorf, het oudste stadje dat niet door engelsen gesticht werd, maar door duitsers en er hangt daar nog steeds een zeer duitse sfeer. We zijn daar gestopt voor vieruurtje (taartje met capuccino: ze hebben hier in Australie trouwens ongeloofelijk goeie capuccino!!). Daar hebben we nog een groupsfoto genomen. Van links naar rechts: Bob, Cynthia, John, Cally, Stefano, mezelf, Sophie, Sonja, Marie en Karl (Billy nam de foto, van haar heb ik een flaterende foto wanneer ze een koppeltje trekt ergens in het regenwoud en kennelijk voor het kikvorsperspectief ging).